Zgodnie z definicją zawartą w ustawie z dnia 14 lipca 2006 r. dotyczącej wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobytu oraz wyjazdu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, termin “obywatel Unii Europejskiej” odnosi się do obywatela państwa członkowskiego UE, obywatela państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym (Norwegii, Lichtensteinu, Islandii) oraz obywatela Konfederacji Szwajcarskiej.
Obywatel UE może legalnie przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres do trzech miesięcy. Jeśli zamierza pozostać dłużej niż trzy miesiące, musi zarejestrować swój pobyt w Polsce.
Rejestracja pobytu wymaga osobistego złożenia wniosku przez obywatela UE. Wniosek ten musi zostać złożony osobiście, nie później niż następnego dnia po upływie trzech miesięcy od dnia wjazdu na terytorium Polski. Ważne jest zaznaczenie, że wymóg osobistego złożenia wniosku nie dotyczy nieletnich.
Aby dokonać rejestracji pobytu obywatela UE, należy dostarczyć następujące dokumenty:
Powyższe dokumenty stanowią tak zwane wymogi formalne. W zależności od celu pobytu obcokrajowca, Urząd może poprosić o inne dodatkowe dokumenty m.in:
– Karta kredytowa.
– Zaświadczenie od banku lub innej instytucji finansowej, potwierdzające posiadanie środków płatniczych, wydane przez upoważnionego pracownika banku lub instytucji. Dokument ten powinien być opieczętowany i podpisany oraz datowany nie później niż miesiąc przed złożeniem wniosku o zarejestrowanie pobytu.
Należy pamiętać, że dokumenty sporządzone w języku obcym muszą posiadać tłumaczenie przysięgłe na język polski, które należy przedłożyć z oryginałem do wglądu.
Autor: Julia Królik
