Dzieci, które nie mają obywatelstwa polskiego, a jednocześnie przebywają na terenie Polski, powinny posiadać dokument legalizujący ich pobyt np. wizę albo kartę pobytu. Zatem co w przypadku, gdy dziecko urodziło się na terytorium Polski, przez co nie było możliwości wyrobienia żadnego z wyżej wymienionych dokumentów przed jego urodzeniem?
W poniższym artykule odpowiemy na to pytanie i wyjaśnimy, co trzeba zrobić, aby zalegalizować pobyt dziecka urodzonego w Polsce.
Zgodnie z polskim prawem, pobyt dzieci, które urodziły się w Polsce, a żaden z rodziców nie posiada polskiego obywatelstwa, uznaje się za nielegalny. Jednakże, zgodnie z przepisami krajowymi, możliwe jest zalegalizowanie pobytu takiego dziecka. Wszystko zależy od podstawy legalnego pobytu przynajmniej jednego z rodziców.
Na początku jednak warto wspomnieć, że w przypadku niektórych podstaw pobytu urzędy udzielają zezwoleń obligatoryjnie (np. dla dziecka posiadacza Niebieskiej Karty UE).
Jeśli choć jednemu z rodziców udzielono zezwolenia na pobyt stały albo rezydenta długoterminowego UE, lub dziecko urodziło się w trakcie pobytu czasowego rodzica, któremu później udzielono jednego z wyżej wymienionych typów zezwoleń, rodzic może w imieniu małoletniego wystąpić o pobyt stały dla dziecka. W tym przypadku ewentualne opuszczenie
i powrót do Polski nie ma znaczenia dla pozytywnego zakończenia procedury.
Dwoma podstawowymi dokumentami, które należy uzupełnić niezależnie od rodzaju postępowań, są:
– świadectwo urodzenia dziecka w Polsce,
– paszport małoletniego (dlatego powyższy dokument najlepiej wyrobić w placówce dyplomatycznej swojego kraju pochodzenia w najszybszym możliwym terminie).
Jeśli jednak żaden z rodziców nie posiada pobytu stałego albo pobytu jako rezydent długoterminowy UE, wówczas należy złożyć wniosek o udzielenie małoletniemu zezwolenia na pobyt czasowy.
Istnieją dwie ścieżki legalizacji pobytu dziecka na pobyt czasowy.
W przypadku, gdy dziecko urodziło się w czasie ważności wizy lub zezwolenia na pobyt czasowy jednego z rodziców i nadal ono obowiązuje, niezbędne będzie dołączenie do wniosku potwierdzenia, że małoletni posiada:
A także, że przynajmniej jeden z rodziców zapewnia źródło regularnego i stabilnego dochodu (np. umowa o pracę/zlecenie wraz z ZUS RMUa za 3 ostatnie miesiące).
Ponadto, do wniosku należy dołączyć także wspomniany już wcześniej akt urodzenia wydany przez polski urząd stanu cywilnego. Przy pozytywnym rozstrzygnięciu sprawy, dziecko otrzyma decyzję ważną na okres pobytu rodzica.
W przypadku, gdy rodzice otrzymali po urodzeniu dziecka nowe decyzje pobytowe lub gdy dziecko urodziło się w momencie, w którym żadne z rodziców nie posiadało ważnego zezwolenia na pobyt lub wizy – urzędy, z reguły rozpatrują wnioski na podstawie art. 187 pkt 7 ustawy o cudzoziemcach. Należy wówczas wraz z wnioskiem przedłożyć paszport dziecka a także jego akt urodzenia. Jednakże, urząd w toku postępowania może poprosić o dodatkowe dokumenty.
Warto podkreślić, że w przypadku rozpatrywania wniosku dziecka, którego żaden rodzic nie posiada pobytu stałego albo pobytu rezydenta długoterminowego UE – dziecko nie powinno opuszczać terytorium Polski, ponieważ po wjeździe niezbędne będzie złożenie nowego wniosku o pobyt czasowy.
Jednym z najczęściej popełnianych błędów podczas przygotowywania wniosków na pobyt dzieci, jest podpisywanie się przez rodzica imieniem i nazwiskiem małoletniego. Należy tego unikać, ponieważ takie działanie nie jest uznawane przez urzędy i dodatkowo wpłynie na wydłużenie rozpatrywania sprawy.
Podsumowując, po urodzeniu się dziecka, pierwszym krokiem powinno być wyrobienie mu paszportu. Następnie, należy wystąpić do urzędu wojewódzkiego z odpowiednim wnioskiem o udzielenie zezwolenia na pobyt. Prawidłowe przygotowanie wniosku oraz złożenie niezbędnych dokumentów, spowoduje skrócenie czasu trwania postępowania. Zatem, aby mieć pewność, że wszystko potoczy się bez komplikacji, warto zwrócić się do ekspertów (np. MyVisa), którzy zadbają o cały proces legalizacji pobytu.
Autor: Jakub Stawski
